XHABIR DERALLA
E kam të vështirë të shkruaj për Kreshnikun. Veçanërisht sepse ai ishte redaktor jashtëzakonisht i mprehtë dhe i saktë—çdo fije patetizmi apo fjalë e tepërt në tekstet e mia do ta kapte me saktësi të pamëshirshme, dhe me humorin e tij tejet të hollë, dinte të më bënte të qesh me lot—në llogari time.
Tani nuk është më.
Kanë kaluar dy vjet. Sot do të mbushte 57 vjet. Na la pikërisht në këtë ditë—në ditëlindjen e tij. Dhe sot dua t’i drejtohem atij, me gjithë rrezikun që të jem shumë emocional dhe patetik—në kundërshtim me thellësinë e tij njerëzore, të ngrohtë dhe të thjeshtë. Dhe po, do të jem patetik, me gjithë rrezikun që të mos kaloj nëpër filtrin e tij të përmbajtjes dhe humorit – thuajse britanik.
Kreshnik,
Dy vjet pa zërin dhe praninë tënde, pa mendimin tënd të mprehtë e të saktë… dy vjet qëkur zemra jote pushoi së rrahuri. Dy vjet pa ndonjë shaka të re nga arsenali yt, pa forcën tënde të heshtur dhe pa besnikërinë tënde të palëkundur. Dy vjet pa afërsinë vëllazërore që kurrë nuk patëm nevojë ta përkufizonim me fjalë.
Këtë vit nuk ka ndonjë përkujtim zyrtar. As fjalim, si vitin e kaluar. E di që ti do të ishe më i lumtur kështu—pa fjalime zyrtare e përkujtimore. Por e di edhe që do të ishe i mahnitur dhe krenar për koncertin që e bënë Idriz Ameti dhe biri yt, Joni, i cili tani është një yll i mirëfilltë i muzikës.
Çdo ditë mendoj për ty. Çdo ditë të përmendim në redaksi. Edhe koleget dhe kolegët e rinj e dinë për ty. Po të vije befas, do të dukej sikur kurrë nuk je larguar. Jo rrallë, gjatë këtyre dy viteve, më ka ndodhur ta kap telefonin për të të thirrur, për të kërkuar mendimin tënd për ndonjë çështje të rëndësishme. Dhe në atë sekondë të vetme—je aty, i pranishëm dhe i gjallë—derisa pastaj vjen mungesa e madhe.
Si gjithmonë, edhe kur duhet të marr vendime, ti je aty. Dhe, siç e di tashmë, shpesh veproj ndryshe nga ajo që do më kishe këshilluar. Natyrisht, më pas them me vete – duhej të veproja siç do të vepronte Ai.
Ende je i pranishëm në pafund mënyra. Në redaksinë tonë. Në rrugë. Në tarracën e kafenesë së re ngjitur me CIVIL-in. Në të qeshurat që shpërthejnë pas ndonjë batute që kujton mënyrën tënde të menduarit. Një lot i heshtur, i paderdhur, është si jehonë e asaj të qeshure.
Po, u largove.
Por je këtu.
Je i pranishëm në pafund mënyra të bukura.
Jo në të kaluarën.
Tani.
I dashur.
Kreshnik.
Përkthimi në gjuhën shqipe është bërë me ndihmën redaktuese të ChatGPT, inteligjencë artificiale e zhvilluar nga OpenAI.
