Fjalim i Xhabir Derallës, CIVIL – Qendra për Liri
Me rastin e Ditës së përkujtimit të Golodomorit – Vrasjes me uri
Kuvendi i Republikës së Maqedonisë së Veriut, 24 nëntor 2022
Të nderuar Shkëlqesi, Zonja dhe Zotërinj,
Është detyrë thellësisht njerëzore të ngresh zërin kundër një regjimi të keq që ka vrarë miliona njerëz – me uri!
90 vjet më parë, Stalini, diktatori i shtetit që atë kohë quhej Bashkimi Sovjetik, urdhëroi vdekjen sistematike dhe masive të një kombi të tërë. Uri deri në vdekje. Kombi ukrainas më pas u përball me një zgjedhje – të nënshtrohet ose të shkatërrohet.
Në vetëm dy vite, 1932-1933, operacioni monstruoz Vrasje me uri (ukrainisht: Golodomor) regjistroi “sukses të rëndësishëm”. Terrori me uri vrau më shumë se 4 milionë njerëz. Mesatarisht, kjo është 5.5 mijë njerëz në ditë. Megjithatë, regjimit gjakatar stalinist nuk i mjaftoi terrori me urinë. Intelektualë, shkrimtarë, edukatorë, priftërinj ortodoksë, udhëheqës të komunitetit u arrestuan dhe u persekutuan, u dëbuan në kampet e punës, u zhvendosën në të gjithë Evropën Lindore, ndërsa shumë njerëz u torturuan dhe pushkatuan.
Regjimi “me gjithë zemër” u përpoq të thyejë shpirtin dhe të shkatërrojë idenë e lirisë në zemrat e njerëzve – ftohtë dhe sistematikisht brutalisht.
Imagjinoni se si çdo ditë, para syve tuaj, zhduket një qytet i vogël ose një vendbanim më i madh nga vendi juaj. Se si shuhen jetë dhe zhduken fëmijët nga kopshtet dhe shkollat, lehona nga maternitetet, burra e gra nga rrugët, nga vendet e punës, nga shtëpitë e tyre.
Imagjinoni. Në një nga hambarët më të mëdhenj në botë – për të shfarosur kombin – pikërisht ushqimi ishte i ndaluar. Një komb i tërë që – atëherë dhe tani ishte i njohur për bollëkun e tij të ushqimit – iu nënshtrua terrorit dhe vdekja nga uria. Uria ishte një armë në duart e një regjimi gjenocidal, që merrte ushqimin nga duart e fëmijëve, nga raftet e shtëpive të njerëzve. Ata i rrethuan fshatrat me ushtri dhe polici, që të mos ketë lëvizje, për të penguar solidaritetin. Qytetet mbetën pa ushqim. Sistemi po vriste – miliona njerëz – me uri.
Arsyeja: Sepse janë Ukrainas.
90 vjet më vonë, diktatori aktual i të njëjtit vend, që sot quhet Rusi, filloi një luftë pushtuese, me një qëllim: të nënshtrojë, ose ta shkatërrojë Ukrainën.
Më 24 nëntor bëhen 9 muaj nga agresioni i plotë ushtarak kundër Ukrainës. Përballë rezistencës heroike të burrave dhe grave të guximshme ukrainase, ushtria ruse kompenson humbjet poshtëruese të përditshme në fushën e betejës me krime të tmerrshme lufte. Putini po ndjek “vazhdimisht” gjurmët e mësuesit të tij Stalinit dhe, së bashku me bashkëpunëtorët e tij në krimet kundër njerëzimit, po kryen një gjenocid të ri kundër kombit ukrainas.
Civilët, duke përfshirë mijëra fëmijë, gra, burra dhe të rritur të paarmatosur, përballen me bombardime të vazhdueshme dhe pa dallim. Ushtarakët dhe paraushtarakët mercenarë, të armatosur deri në dhëmbë, të frustruar nga paaftësia dhe frika e tyre, që në orët e para të pushtimit kanë vrarë civilë, kanë dhunuar gra dhe fëmijë, duke i nënshtruar torturave brutale, duke plaçkitur shtëpitë e tyre, duke shkatërruar infrastrukturën dhe duke vjedhur grurin ukrainas që ushqen jo vetëm Ukrainën, por gjithë botën.
90 vite më parë, stalinizmi nisi një fushatë të përgjakshme dhe tinëzare kundër lirisë dhe jetës së miliona njerëzve në Ukrainë. Sot, racizmi i Putinit po përpiqet të përfundojë misionin e përgjakshëm të një regjimi brutal që bota donte të besonte se ishte dorëzuar në kapitujt e errët të historisë.
Gjenocidi i kryer 90 vjet më parë nga regjimi stalinist përmes Terrorit me uri mbeti i pandëshkuar. Pikërisht për shkak se bota mbyll sytë para të keqes që jeton në Kremlin, një gjenocid i ri po ndodh. Tani, në këtë moment. Përveç fuqisë brutale të zjarrit të sistemeve të raketave dhe artilerisë që synojnë civilët, uria është përsëri armë e përdorur nga regjimi racist. Pse? Arsyeja mbeti e njëjtë edhe pas 90 vitesh: Sepse janë ukrainas.
Në prag të 8 Marsit 2022, Ditës së Gruas, më pak se dy javë pas fillimit të pushtimit të plotë të Rusisë kundër Ukrainës (të mos harrojmë, lufta filloi në shkurt 2014), jeta e gjashtëvjeçares Tanjiçka përfundoi në Mariupol. Ajo vdiq nën rrënojat e shtëpisë nën zjarrin e pamëshirshëm të artilerisë ruse. Ai vdiq nga dehidratimi, pranë trupit të pajetë të nënës së saj, e cila ishte e para që iu nënshtrua plagëve nga shembja e shtëpisë së tyre. Tanja e vogël është një nga viktimat e panumërta civile të luftës gjenocidale të Putinit. Misioni i përgjakshëm filloi në vitin 1932, me urinë.
Lufta gjenocidale e zhvilluar nga Rusia, mohimi i kombit, gjuhës dhe identitetit ukrainas, aneksimi i pjesëve të territorit të shtetit sovran të Ukrainës dhe zbatimi sistematik i terrorit kundër popullatës civile, rrëzojnë plotësisht rendin ndërkombëtar. Luftërat e pushtimit territorial dhe shndërrimi i energjisë dhe ushqimit në armë, janë tashmë një realitet për botën.
Nëse Putini dhe partnerët e tij kanë sukses të paktën pjesërisht në synimet e tyre kriminele dhe nëse i shpëtojnë përgjegjësisë për gjenocid, e dyta për Ukrainën në këto 90 vjet – bota siç e njohim do të zhytet në harresë. Në vend të kësaj, ne mund të presim pika të reja luftarake të përditshme dhe veprime terroriste, kërcënime bërthamore, uri, pasiguri dhe dhunë brutale në të gjithë botën.
Prandaj, fati i Ukrainës është edhe fati i botës.
Më lejoni, nga ky vend, t’u bëj thirrje parlamentarëve të vendit tim, Republikës së Maqedonisë së Veriut, që ta shpallin Vrasjen me uri gjenocid, dhe të mbështesin luftën e Ukrainës për liri. Që të mos ndodhë më kurrë.
Dua të shpreh respektin dhe mirënjohjen time të thellë për të gjithë ukrainaset dhe ukrainasit që zgjedhin lirinë në vend të nënshtrimit, me çmimin e sakrificave të pamatshme. Edhe 90 vjet më parë, edhe sot.
Все буде Україна! Слава Україні!
