“Më frymëzoi të paraqes ide që mund të jenë paksa të ndryshme nga rrëfimi i zakonshëm dhe ato që jemi mësuar t’i dëgjojmë zakonisht rreth kërcënimeve hibride, keqinformimit, lajmeve të rreme. Më në fund, unë shoh proaktivitet, unë shoh një “pro” më të madhe kundrejt një “kundër” më të vogël, tha Koordinatori kombëtar për komunikime strategjike, Marjan Zabërçanec, në panelin e diskutimit të CIVIL-it mbi temën “Autostrada me fakte, përgjegjësi dhe vendosmëri kundrejt qorr sokakut së keqinformimit të rrezikshëm”.
“Unë mendoj se të gjithë ne që merremi profesionalisht ose si përgjegjës shoqëror me informacionin, me komunikimin publik, me marrëdhëniet me publikun, me ndikimin e publikut, jemi gjithashtu shumë të gjatë të bllokuar në trajtimin e fenomeneve negative, ndikimeve negative si keqinformimi dhe se kemi harruar disi për gjërat që duhet të promovojmë. Më në fund nga titulli kuptova se po flasim për një autostradë përgjegjësie, llogaridhënie, komunikimi të përgjegjshëm ose vendosjes së fakteve dhe informacionit, në krahasim me, do të thoja, ato tunele të errëta përmes të cilave krijohen dhe përhapen lajme të rreme që synojnë të shkaktojnë rrezik, dëmtojnë publikun dhe bëhen keqinformim. Në këtë drejtim, unë jam i inkurajuar nga mënyra në të cilën NATO në dokumentet e saj më të fundit strategjikë përcakton rolin e saj në dezinformimin, kështu që NATO në angazhimet e saj të fundit publike në lidhje me komunikimet strategjike thotë: ne nuk njihemi ose nuk duam të njihemi nga ajo që ne po luftojmë kundër, por ajo për të cilën ne mbështesim ose ajo që ne promovojmë dhe kjo është teza ime sot, që aktorët shoqëror që kanë marrë përgjegjësi dhe kanë përshkruar rolin e tyre për të promovuar progresin, faktet, informacionin, përparimin, bashkëjetesën, dialogun, mirëkuptimin, duhet të investojnë shumë më tepër në shkaqet “pro” sesa në luftën “kundër”. Ndonjëherë mund të jetë e njëjta gjë, por sa herë që flasim për të kundërtën dhe flasim për ballafaqim, mbrojtje dhe luftime, në thelb është një mënyrë veprimi që frikëson publikun e gjerë shumë më tepër sesa inkurajon publikun e gjerë për të vepruar në mënyrë proaktive dhe progresive.
Të gjithë ne, këtu nuk e përjashtoj veten ose Qeverinë nga ajo përgjegjësi e paketimit të narrativës, ne flasim kohë tepër të gjatë për të luftuar dezinformimin, duke u marrë me lajmet e rreme, duke u mbrojtur nga sulmet hibride. Ne disi kemi harruar se cila është agjenda jonë demokratike, çfarë kemi luftuar më parë së bashku dhe në rrugë, natyrisht përsëri për të njëjtat vlera, nga pozicione të ndryshme ndoshta, por unë mendoj se të gjithë ne që mbështesim vlerat demokratike duhet t’i kushtojmë më shumë vëmendje asaj “pro” për të inkurajuar, për të motivuar, për të iniciuar, për të frymëzuar qytetarët të bashkohen në autostradën e komunikimit të përgjegjshëm me publikun, në krahasim me trajtimin e atyre tuneleve të errëta nëntokësore që përhapin dezinformata për t’i shkaktuar dëm shoqërisë. Kjo në asnjë mënyrë nuk duhet të merret si një përpjekje për të paraqitur dëmin e keqinformimit në një dritë më të ulët ose në një nivel më të ulët, natyrisht keqinformimi është një rrezik i madh, por ata janë ata që duhet të merren më shumë me ne që kemi agjendë të qartë, të hapur, transparente, progresive, ata që krijojnë dezinformata i krijojnë ato në dëm të agjendave progresive. Kjo është arsyeja pse unë them të ekuilibrojmë gjithnjë e më shumë të folurit për agjendat tona progresive dhe prandaj në këtë debat unë mbështes një ndryshim të lojës në narrativën publike dhe do të përpiqem ta them këtë sa më shpesh të jetë e mundur për të inkurajuar të gjithë palët e interesuara të flasin më shumë për promovimin e aktiviteteve tona dhe të veprojnë në sasi në promovimin e vlerave tona demokratike, në vend se të pranojnë fuqinë e dezinformimit. Ne jemi në autostradë, ata (dezinformuesit) janë në tunelet e errëta.
Cili është pozicioni i qeverisë kur bëhet fjalë për promovimin e komunikimit të hapur dhe transparent me publikun ose promovimin e fakteve dhe informacionit, përkundrejt që kanë të bëjnë me keqinformimin. Së pari, katër postulatet themelore punojnë për të rritur besimin midis institucioneve dhe qytetarëve, përmes demonstrimit të përgjegjësisë dhe guximit, vendosmërisë, udhëheqjes si në veprimin politik ashtu edhe në komunikimin publik. Së dyti, sigurimi i hapjes në komunikim dhe ndërveprimit, shpejtësia në ndërveprim. Komunikim i drejtpërdrejtë me mediat, përgjigje e shpejtë ndaj atyre që kanë nevojë dhe kërkojnë informacion, ndihmë për ata që merren me verifikimin e fakteve, jo përmes partneritetit dhe bashkëpunimit me ta, por përmes komunikimit të shpejtë dhe përgjigjes së shpejtë ndaj nevojave dhe pyetjeve të tyre. Sigurimi i përfshirjes dhe pjesëmarrjes së të gjithë qytetarëve të interesuar dhe komuniteteve të OJQ-ve në hartimin e politikave, dmth. gatishmëria e vazhdueshme e Qeverisë për të dëgjuar, pranuar, për të kuptuar se çfarë po thonë qytetarët dhe komunitetet.
Është e vërtetë që nuk do të pajtohemi gjithmonë, por duhet ta dëgjojmë njëri-tjetrin për të gjykuar nëse do të pajtohemi apo jo. Ne nuk mund ta dimë nëse jemi dakord nëse nuk dëgjojmë njëri-tjetrin paraprakisht. Dhe numri katër, duke rritur ndërgjegjësimin e publikut, pra duke investuar shumë përpjekje në bashkimin e përbashkët të forcave të të gjithë aktorëve në shoqëri në mënyrë që të ndikohet mbi vetëdijen,” tha Zabërçanec.
kamera: Atanas Petrovski
montazhi dhe realizimi: Arian Mehmeti
