Xhabir Deralla
Instalimet anti-evropiane, neutrale dhe kuazi-intelektuale të rremë, racistë, gruevistë, radikalë, nacionalistë të fshehtë dhe të hapur, dominojnë programet televizive dhe një pjesë të madhe të internetit dhe medias së shkruar në vend. Një pjesë e madhe e medieve janë si billborde për opozitën nacionaliste, së cilës i janë bashkuar disa akademikë dhe OJQ.
Prej shumë kohësh, programet e lajmeve kanë filluar dhe kanë përfunduar me propagandë gjithnjë e më të hapur antiqeveritare, dhe jo aq (ose jo gjithmonë aq) propagandë të hapur antiperëndimore dhe/ose narrativa nacionaliste të fshehura pas “luftës kundër korrupsionit”. Në mediet e internetit, nga ana tjetër, përhapet nacional-shovinizmi, keqinformimi dhe urrejtja, praktikisht pa kufizime. Dhe e gjithë kjo, në shërbim të mbrojtjes së popullit, identitetit, krenarisë… Patriotike, me një fjalë.
Dhe, krahas dominimit të padiskutueshëm në medie, “rojtarëve” të nderit nacional, redaktorëve dhe gazetarëve dhe të gjithë atyre që në çfarëdo mënyre kanë ndikim në politikë dhe krijojnë opinion publik, të përmendurit nuk mund ta imagjinojnë se ka autorë, media dhe organizatat që kanë një mendim krejtësisht të ndryshëm. Këta janë intelektualë, media dhe organizata përparimtare, pro-evropiane dhe prodemokratike që deklarojnë pa mëdyshje dhe qartë orientimin e tyre progresiv.
Pavarësisht numrit relativisht të ulët të krijuesve të opinionit publik dhe një numri edhe më të ulët mediash dhe organizatash, buxhetet e të cilave shpesh janë më pak se modeste, janë nën një zjarr të fuqishëm propagandistik. Ato janë sistematikisht të bllokuara dhe të shtypura nga hapësira e komunikimit publik dhe mediatik.
Në të njëjtën kohë në media dhe në rrjetet sociale ndaj tyre po bëhet një ndjekje e pistë për diskreditimin, nënçmimin dhe frikësimin e tyre. Përveç që reputacioni i tyre kërcënohet, puna dhe siguria e tyre shoqërore kërcënohet çdo ditë edhe për sigurinë e tyre fizike. Mbi të gjitha, progresistët janë edhe objektivi i proceseve gjyqësore dhe kalojnë nëpër gjykata, ku humbasin argumentet nga drejtuesit e partive, me vendime absurde nga gjyqtarët që i favorizojnë. Ngjashëm me filmin “Beteja e Hitlerit kundër shtypit” (Hitler’s Battle Against The Press, 2018).
NATIONAL GEOGRAPHIC
Hitler’s Battle Against The Press
Organet vetërregulluese dhe organizatat mediatike, si dhe organizatat, dikur të themeluara si degë të organizatave të mëdha ndërkombëtare për të drejtat e njeriut, me emra të zëshëm – heshtin.
Pse “elita” mediatike nuk dëshiron të dëgjojë zërin e intelektualëve dhe organizatave përparimtare dhe pro-evropiane? Pse një numër i madh redaktorësh kanë “fletoret” e tyre në të cilat ka emra që nuk guxojnë të dëgjohen zërat. Vetëm një nga shembujt e shumtë është rasti i nënshkruesit të këtyre rreshtave, emri i të cilit nuk guxon të përmendet për shembull në radion maqedonase. As për çështjen e kontrollit të armëve dhe luftës kundër kultit të dhunës me armë (në ditët pas të shtënave dhe masakrave masive në Serbi).
Vërtet, a e ka pyetur ndokush veten – kujt i intereson nëse ata janë larguar plotësisht nga diskursi publik? Jo për të qenë në margjina, por për të ikur!
Ka më shumë arsye, por mjafton të dihet se autorët, mediet dhe organizatat progresive, sado që nuk dominojnë skenën publike, megjithatë përfaqësojnë një kujtim të përditshëm, shumë të pakëndshëm të veprimeve famëkeqe të atyre që me përkushtim (dhe me bindje) punojnë për agjenda antidemokratike, nacionaliste dhe antiperëndimore.
Fatkeqësisht, ky tekst mund të shpallet evergrin, sepse mund të ishte shkruar vitin e kaluar, dhe ndoshta edhe më herët, për shembull, nga viti 2018 e në vazhdim.
