“Unë kam qenë duke u përpjekur për një kohë të gjatë për të kuptuar se kush janë njerëzit që duan përçarje. Dhe unë besoj në të mirën tek njerëzit. Nevoja për ndarje vjen nga frika e së panjohurës. Unë nuk njoh një person dhe njoh shumë njerëz që kanë qenë në kontakt me njerëz të ndryshëm dhe i urrejnë ata.
Unë mendoj se e gjithë ajo urrejtje konsiston në disa paragjykime që të bëjnë përshtypje, nuk e di nëse është nga prindërit, nga shoqëria, nga miqtë dhe kështu me radhë, por besoj se njerëzit që i dëgjojmë këtu në rrugë, në lojëra, dëgjojmë pasi për një komb të tërë ata madje kanë këngë të bukura, melodike, që dëshirojnë vdekjen, ata nuk kishin asnjë kontakt me një mik në anën tjetër. Nëse do të impononim, të themi, një mënyrë në edukim nga fëmijët më të vegjël që të rriteshin të përzier, ata do të fillonin, ju e dini se si, kur kishte disa deklarata homofobike ai do të thoshte, nuk më pëlqen ata por shoku im është si se, kështu që tani unë nuk them një fjalë të keqe për shkak të tij kundër tyre. Dhe atëherë fëmijët do të fillojnë, unë kam një mik mbi të cilin nuk e di mbi çfarë baze, dhe duke e pranuar atë, unë pranoj të gjithë të ngjashëm me të.
Unë nuk mund të pranoj njerëz fashistë, pavarësisht nëse ai është homoseksual, dhe kam pranuar njerëz homoseksualë ose i dua ata. Kjo pranim tingëllon keq për mua, sikur të jem ndonjë autoritet që mund të jap leje. Më pëlqejnë ata njerëz, por ka disa cilësi në njerëz që nuk më pëlqejnë. Me njohjen dhe shkëmbimin, kjo do të ndodhë natyrshëm.
Unë kurrë nuk u kam mësuar fëmijëve të mi se ata duhet ta duan të ndryshme. Në 11 muaj unë e dërgova fëmijën tim në kopsht, ku të gjithë janë maqedonas përveç fëmijës tim, dhe nuk ka vend për bisedë, atëherë i vjen natyrshëm. Tani fëmija im është duke lëvizur në një shkollë tjetër, ku ka dallime racore, dhe unë komentoj se sa i lezetshëm ishte ai fëmijë i zi, dhe fëmijët më thonë se je racist, sepse ata kurrë nuk më kanë dëgjuar të them atë fëmijë të bardhë. Dhe tani përpiqem t’u shpjegoj atyre që meqenëse janë të gjithë të bardhë, ai fëmijë i bardhë nuk është një karakteristikë që do ta veçonte. Kjo është mënyra e vetme që ne mund të bashkohemi, në asnjë mënyrë tjetër”, shtoi Lisa Bauta Shaqiri në ngjarjen publike të CIVILit me temën” A mundemi bashkë? “
