Shkruan: SAFIT ZEQIRI
Kur shikojmë në pasqyrë, ne e kuptojmë se si koha po mbaron në mënyrë të pashmangshme dhe jeta jonë po harxhohet.
Nëse shikojmë qytetin tonë nga një ndërtesë shumëkatëshe, padyshim se njerëzit duken si milingonat, duke lëvizur si ato prej një vendi në një vend, duke përzier dhe formësuar atë që ne e quajmë një shoqëri.
Format e organizimit të shoqërive tona – të cilat ne mund t’i quajmë politikë – kanë ndryshuar nga teokracitë absolute në sistemin feudal në format e para të demokracisë popullore. Ne kemi kaluar nëpër eksperimente të dështuara, të tilla si komunizmi, nazizmi dhe regjime të tjera absolutiste, gjithashtu kemi pësuar luftëra të cilat kanë kushtuar miliona jetë dhe kanë shkaktuar gjakderdhje të gjerë deri para vetëm disa viteve më parë dhe disa fronte janë ende të hapura që nuk e dimë a do të mbyllen!
Pyetja – A është bota aktuale me të vërtetë më e mirë se sa ka qenë me shekuj? – është legjitime.
Së pari, nuk ka dyshim se shumica e popullsisë botërore ende jeton në mjerim dhe vuan nga uria, luftërat dhe regjimet absolutiste, të privuar nga shumica e teknologjisë dhe nevojave themelore të jetës, në një mënyrë jo aq të ndryshme nga ajo se si kanë jetuar paraardhësit.
Atëherë, a ka arritur pjesa shumë e vogël e botës – e quajtur “bota e parë” ose “vendet e zhvilluara” – me të vërtetë një shoqëri të drejtë dhe një standard komod të jetesës?
Shumica e fanatikëve të teknologjisë me siguri do të lavdëronin “veglat” tona të cilat duket se na e bëjnë jetën shumë më të mirë. Por ….?
A ishte jeta e gjyshërve tanë aq më keq vetëm sepse ata nuk kishin TV me ngjyra, pa celularë, as lojëra kompjuterike?
Pra, të mendosh se kemi një jetë kuptimplote dhe të lehtë falë revolucionit të teknologjisë dhe industrisë është e pakuptimtë.
Përsëri, pyetja: A është me të vërtet jeta jonë me gjithë të mira? A jemi vërtet të lumtur? A jemi vërtet të lirë dhe të organizuar në mënyrë të drejtë nga përfaqësuesit e shoqërisë sonë (politikanët)?
Pjesa më e madhe e botës është në çrregullim dhe njerëzit po lëngojnë dhe vuajnë ashtu siç vuajtën në periudhat më të këqija të Mesjetës. Pjesa tjetër e botës e sheh shumicën e popullsisë (e ashtuquajtur klasa e mesme) duke punuar si kafshë barre gjithë jetën për të marrë – nëse janë me fat – një pension të mjerueshëm i cili nuk do të jetë i mjaftueshëm për të ndihmuar në trajtimin e sëmundjeve të pleqërisë.
Pothuajse kudo, duke përfshirë demokracitë më të qëndrueshme të botës së parë, njerëzit janë plotësisht të dekurajuar për politikën dhe nuk besojnë se sistemi është i drejtë.
Kjo është ajo që supozohet të jetë demokracia. Por ky koncept është aq larg realitetit, edhe në perceptimin e njerëzve në demokracitë politike më të konsoliduara, saqë ne me të vërtetë duhet të pyesim se çfarë nuk shkon me shoqërinë tonë.
Njerëzit e zakonshëm mashtrohen sistematikisht nga bankat në një mënyrë apo në një tjetër. Na është larë truri nga dezinformimi nga masmedia, të cilat kontrollohen nga një grup i vogël njerëzish të lidhur me disa nga “përfaqësuesit” tanë. Na kërkohet të punojmë dhe të paguajmë taksa dhe të mbajmë peshën e të gjitha krizave – reale ose të krijuara.
Në këto rrethana, që ne të shohim apatinë e njerëzve ndaj shoqërisë sonë, perceptimin – jo aq të largët nga realiteti – që një grup i vogël po manipulojnë ekonominë tonë teknologjike për të konsoliduar fuqinë e tyre monopolitike, ndërsa duke luajtur me jetët tona si ne të luajmë Monopol ose Secondlife, Fortnite që vetëm jetohet deri sa të ngushtohet rrerhi e pasaj përsëritet e kështu me rradhë.
Fokusi duhet të jetë i ndryshëm: problemi nuk është tregu, kapitalizmi, globalizimi, teknologjia. Problemi është se si një bandë mafiozësh po i përdor këto mjete për të përjetësuar fuqinë e tyre.
Ajo që na duhet është një shoqëri TRANSPARENTE, ku të gjitha vlerat dhe virtytet e demokracisë dhe tregut të lirë janë me të vërtetë në shërbim të të gjithë neve, një shoqëri ku të gjithë njerëzit, të pasur apo të varfër, të zi ose të bardhë, kanë lindur me një mundësi për të përparuar në jetë dhe të jenë të lumtur, një shoqëri në të cilën ne mund të ndiejmë se politikanët po na shërbejnë dhe jo anasjelltas, një shoqëri ku pasurimi do të jetë i mirëpritur dhe i inkurajuar (dhe jo i patur zili) nëse kjo nuk do të bëhet me shpenzimet e shoqërisë, një shoqëri ku qeveria do të jetë mbikëqyrësi i sjelljes së mirë të të gjithëve, nga njerëzit e zakonshëm te politikanët, te korporatat e mëdha dhe sistemi financiar, një shoqëri ku konkurrenca do të jetë gjithashtu e ndershme, si në spor.
Ditën kur do të jemi në gjendje të shtyjmë evolucionin tonë drejt një pike për të arritur këto synime, këto vlera, atë ditë dhe vetëm atë ditë, ne mund ta pyesim veten përsëri: “A është bota jonë në të cilën jetojmë vërtet më e mirë?”
