Aktivistja dhe humanistja Lençe Zdravkin, në Konferencën “Mes synimeve dhe realitetit” e cila është pjesë e aktiviteteve për shënimin e 20 vjetorit të CIVILit, foli për fuqinë e shoqërisë qytetare gjatë viteve të kaluara.
“Nuk do ta komentoj shumë sektorin civil në 20 vitet e kaluara, por nga këndvështrimi i sotëm, sektori civil tashmë është duke vendosur me vendosmëri themelet ku shteti duhet të mbështetet në ato themele.
Në zonën ku jam përqendruar për shumë vite, dhe është kriza e refugjatëve ajo që ka përfshirë vendin tonë, ndihma e parë erdhi nga qytetarët, sektori civil dhe jo shteti.
Nëse nuk do të ishte për sektorin civil, shteti nuk do ta dinte që kishim një krizë refugjatësh. Por ne e shtyuam punën tonë deri në pikën ku ligji duhej të zbatohej për të mirën e atyre që vuajnë, refugjatët. Ligji u zbatua vetëm kur trenat kërkuan shumë jetë, kur ne varrosëm më shumë se 50-60 refugjatë në Maqedoni, vetëm atëherë shteti e kuptoi që ne kishim një krizë të rëndë refugjatësh.
Por unë do të përfaqësoja punën e shoqërisë civile përmes punës së CIVIL-it, të rritesha nëpër vite si një organizatë dhe pasi ato të piqen, para disa vitesh ata më vizituan në Veles, duke u ulur dhe duke folur dhe duke pyetur se si unë menaxhoj, çfarë bëj, si e menaxhoj. gjithçka që ishte duke punuar me refugjatët … dhe kur fillova t’u sqaroja atyre se ishte aq e ulët dhe e mjerueshme, saqë më duhej të mblidhja shishe plastike për t’i mbushur me ujë dhe t’u jepja njerëzve, atëherë ata sikur harruan se për çfarë kanë ardhur për të punuar . Sytë e Petritit dhe Xhabirit ishin të mbyllur, ata i futën duart në xhepa dhe po nxirrnin paratë që kishin për drekë në Veles, duke më dhënë dhe duke thënë “le të shkojmë të blejmë pak ujë për refugjatët”. Ky ishte sektori civil, ishte CIVILI.
Sot dëshiroj t’ju përgëzoj për këtë ditë, fillimin e 20 ditëve të aktivizmit, dhe t’ju uroj këtë ditë me vetëm 20 lule, në emër të të gjithëve këtu.
Përpunimi i tekstit: D. Muratov
Redaktimi: Arian Mehmeti
Kamera: Atanas Petrovski
