Sipas autoriteteve ruse, burrat në Rusi kanë më shumë të ngjarë të vuajnë nga diskriminimi në rastet e dhunës në familje – një pretendim i egër që fluturon përballë fakteve.
Deklarata e dyshimtë është pjesë e përgjigjes zyrtare të Rusisë ndaj pyetjeve të parashtruara nga Gjykata Evropiane e të Drejtave të Njeriut në lidhje me katër raste të dhunës në familje të ngritura kundër Rusisë. Një nga katër gratë që kërkuan kompensim nga gjykata evropiane është Margarita Gracheva, burri i së cilës i preu duart me një sëpatë. Siç ndodh shpesh në Rusi, disa javë para se të ndodhte kjo, një oficer policie hodhi poshtë ankesën e Gracheva për kërcënimet rutinore të burrit të saj si çështje private.
Në parashtresën e tyre, Rusia tha se burrat kanë më shumë të ngjarë të diskriminohen sepse ka më pak viktima meshkuj dhe sepse burrat “nuk pritet të kërkojnë mbrojtje”, veçanërisht nëse kryesi është femër. Autoritetet gjithashtu kishin guxim të pretendojnë se aplikantët “dëmtojnë” përpjekjet për të adresuar dhunën në familje.
Llogaritjet për dhunën në familje janë të tmerrshme, dhe nganjëherë fatale, gjithnjë e më shumë bëjnë titujt në Rusi. Por autoritetet nuk e marrin seriozisht çështjen. Dorëzimi i qeverisë pranon me ngurrim se dhuna në familje është një problem, por sugjeron se është “e ekzagjeruar”.
Autoritetet këmbëngulin se nuk ka arsye për të miratuar legjislacion specifik të dhunës në familje, duke nënkuptuar se ligjet aktuale janë të mjaftueshme dhe argumentojnë se futja e më shumë ligjeve mund të rezultojë në ndërhyrje të tepruar të qeverisë në “jetën familjare”.
Por Rusia sistematikisht nuk arrin të mbrojë viktimat e dhunës në familje. Nuk ka ligj të veçantë për dhunën në familje, madje as një përcaktim ligjor të tij. Nuk ka urdhra për mbrojtje që mund t’u ofrojnë të mbijetuarve mbrojtje të menjëhershme dhe afatgjatë. Hapësirat e strehimoreve janë mjaft të kufizuara. Në shkurt 2017, ndryshimet që dekriminalizojnë veprat e para të baterisë brenda familjes u hodhën në parlamentin rus nga konservatorët që pretendonin se kjo do të forconte familjet. Në realitet, ata e bënë më të keq situatën duke dobësuar më tej mbrojtjet.
Qeveria ruse duhet të kujtohet urgjentisht për tre fakte të thjeshta.
Dhuna në familje nuk është as një “çështje familjare” dhe as një “vlerë tradicionale”. Ajo rrezikon jetën, shkakton dëm psikologjik që përfshin breza dhe kërkon një përgjigje të fortë ligjore. Së dyti, është përgjegjësia e drejtpërdrejtë e shtetit të mbrojë viktimat e dhunës në familje. Dhe në fund të fundit, dhuna në familje është e raportuar në mënyrë universale – aq më tepër në Rusi për shkak të stigmës sociale dhe mosbesimit ndaj policisë. Nëse ndonjë gjë tjetër, mungesa e statistikave të besueshme për dhunën në familje në Rusi flet për rëndësinë e problemit – jo anasjelltas.
Julia Gorbunova/ Human Rights Watch
