Gjuha urrejtjes funksionon i orkestruar, ashtu si në “1984” të Orwell-it – nëse dikush shtyp butonin “tani ne i urrejmë këto”, kjo ndodh. Fjalë për fjalë si Orwell, tha Petrit Saraçini, një aktivist, gazetar dhe ekspert i mediave, në një panel diskutimi në Gjuha e urrejtjes së CIVIL”: Gjendjet dhe zgjidhjet “.”Unë mund t’i shoh këto ditë në qëndrimin e ushtrive të partisë me partitë shqiptare, me ndryshimin e koalicioneve.
Për një moment keni njerëz që mburren me njëri-tjetrin deri tani, dhe tani ata pështyjnë. Kjo ju tregon se nuk është një gjendje në të cilën racionalizohet ajo që shkruan, por thjesht transmeton një narrativë. Unë mendoj se është një gjendje gjysmë e ndërgjegjshme, “tha Saraçini. Ai beson se gjuha e urrejtjes është një reagim i nxitur nga “strukturat afër partive, grupet kriminale që shtypin butonin e frikës”, dhe përdor paragjykimet që ata dinë se kemi për shkak të mjedisit në të cilin jetojmë, nivelit të edukimit …”Fjalimi i urrejtjes është vetëm frika që del nga një person i frikësuar,” tha Saraçini. Ai argumenton se mosndëshkimi është thelbësor për këmbënguljen e gjuhës së urrejtjes.”Ne kemi legjislacion, ne kemi disa artikuj në Kodin Penal që e sanksionojnë atë, por çfarë kemi në praktikë? Ne nuk kemi asnjë rast në të cilin gjuha e urrejtjes është dënuar, përveç një aktgjykimi të shkallës së parë për zjarret në Greqi. Dhe ne kemi një histori, të përditshme, të shembujve të tillë “, thotë ai.Përveç pandëshkueshmërisë së gjuhës së urrejtjes dhe nxitjes së urrejtjes, që vjen nga strukturat politike, ka edhe lajme të rreme që ju tregojnë se diçka që nuk është, është ajo që vlerëson Saraçini. Sipas tij, ekuilibri i rremë në media kontribuon në të gjithë situatën.”Shumica e tyre, për fat të keq, kryejnë gjysmën e punës: është e mjaftueshme të përfaqësojmë të dy palët, dhe ne jemi objektivë. Na vjen keq, por kjo nuk është objektive. Siç e thotë një anekdotë e gazetarit, nëse Personi A ju thotë se po bie shi jashtë dhe personi B thotë se nuk bie shi, nuk është vetëm që të përcillni pikëpamjet e tyre, por të hapni dritaren e mallkuar dhe të shihni veten, “thotë Saraçini. Ai argumentoi që gazetaria nuk duhet të jetë një ekuilibër midis çmendurisë dhe normalitetit, një hapësirë ku gënjeshtarët do të jenë nga njëra palë.”Cili është qëllimi i kësaj fjale të urrejtjes? Qëllimi është të heshtim zërat. Nuk kam dëgjuar nga partitë politike shqiptare që dënojnë gjuhën e urrejtjes dhe, për të qenë të sinqertë, rrallë në kampusin tjetër politik,” përfundon Saraçini.
