Aktivistja Afërdita Haxhijaha Imeri në konferencën “Mes synimeve dhe realitetit”, e cila është pjesë e aktiviteteve të shënimit për 20 vjetorin e CIVIL, foli për sfidën e përqëndrimit në shoqërinë civile, profesionalizmin ose aktivizmin.
“Dua të ndaj disa gjëra, jo aq optimiste, dua, por realiteti është ndryshe. Shoqëria civile është heterogjene, ne kemi OJQ që mbrojnë synime të caktuara demokratike, por gjithashtu kemi edhe OJQ që mbrojnë synime të ndryshme, ne e kemi parë atë dhe mendoj se do t’i shohim në të ardhmen.
Sektori civil ka qenë, por unë mendoj se duhet të jetë më intensiv korrektues brenda asaj që ne kuptojmë dhe që ne e perceptojmë si përfaqësues të shoqërisë civile dhe civile dhe organizatave të shoqërisë civile. Unë mendoj se ai zë, ai korrigjues, ishte i pranishëm, por jo aq i artikuluar siç mund të ishte.
Në periudhën e fundit, në dhjetë vitet e fundit kemi parë që në fusha të ndryshme shoqërore të njohurit tanë të vjetër nga OJQ-të “të reja” kanë përdorur të njëjtën platformë, duke i organizuar qytetarët për një qëllim specifik. Sa demokratik është dhe sa e drejtë është, nuk do ta komentoj.
Nuk do të analizoj dhjetë vitet e kaluara, do të kthehem pak prapa, dhe kjo është kur fillova të jem aktive në këtë sektor, mbase si aktiviste, por shumë më tepër si dikush i përfshirë me organizatat e donatorëve, kështu që mendoj se niveli i demokracisë së një shteti varet nga zhvillimi i sektorit civil.
Tani, duke u kthyer përsëri në shtetin tonë, sa shumë ka bërë ai shtet për të mundësuar funksionimin e pavarur të sektorit civil, mbi të gjitha dua të them financimin e qytetarëve dhe OJQ-ve. Fatkeqësisht shumë pak, nëse ndonjë gjë fare. OJQ-të varen kryesisht nga fondet e donatorëve, dhe fondet e donatorëve po bëhen më të kërkuara dhe kërkojnë profesionalizëm të lartë në punën e vetë OJQ-ve. Kjo nuk është keq, por profesionalizmi është shumë vështirë të kombinohet me aktivizëm.
Duke bërë një paralele që nga 1995/96 dhe tani në 2019, unë e di se shumë OJQ që funksiononin jo vetëm në Shkup, por në të gjithë Maqedoninë – janë mbyllur. Miqtë tanë që ishin aktivistë në shpirt dhe afër njerëzve, ndaj qytetarëve, tani që nuk kanë aftësi dhe vullnet për t’u bërë profesionistë në këtë sektor tashmë shumë profesional, nuk janë aq aktivë sa dikur.
Unë e them këtë sepse lind një sfidë, në çfarë do të përqendrohet shoqëria civile? A do të përqendrohet në përgatitjen e raporteve të mira, shkrimin e sugjerimeve dhe projekteve të mira për këdo që të lexojë dhe vlerësojë në Bruksel apo këtu, kjo është mjaft mirë, apo do të përqendrohet në bërjen e aktiviteteve, aktiviteteve të nevojshme në komunitet.
Rrallë ndodh të kemi një ndërthurje të mirë të profesionalizmit dhe aktivizmit. CIVIL është njëri prej tyre. Në një rast vitin e kaluar kur takova Xhabirin, ai tha: “Në rregull, ne kemi fondet për dy javë të tjera dhe nuk e dimë nëse si të tillë do të vazhdojmë të funksionojmë apo do të duhet të mbyllim zyrën”.
Epo, qytetarë të dashur, miq dhe shokë nuk ndërtohet kështu shoqëria civile. Shteti duhet të bëjë diçka më shumë, dhe këtë retorikë nga të gjithë ne duhet të vihet në veprim dhe masa konkrete ”, tha Afërdita Haxhijaha Imeri.
përpunimi i tekstit: D. Muratov
Montazhi: Arian Mehmeti
kamera: Atanas Petrovski
fotografia: Kiril Mihaillov
